Na de verhuizing van mijn bedrijf van Bavel naar Terheijden ging het aanvankelijk helemaal fout. Mijn koeien werden ziek en gaven weinig melk. In Bavel was de dagproductie nog 30 liter per koe. In Terheijden zakte deze met dezelfde koeien naar minder dan 6 liter. Uiteindelijk werd de weinige melk die de koeien gaven ook nog afgekeurd, omdat het celgetal continue boven de 550.000 lag. De dierenarts en de Gezondheidsdienst wisten zich geen raad met de situatie. Alles werd onderzocht, maar er kwam niets uit. Deskundigen spraken elkaar tegen. Er is van alles geprobeerd, maar de oplossing vanuit de medische wetenschap was er niet.

 

Totdat ik in contact kwam met een man die me attendeerde op de mogelijke aanwezigheid van wateraders. Hij wist alles van wateraders. Hij overtuigde mij ervan dat daar de oorzaak lag. Erg veel moeite kostte dat overigens niet, want ik had zelf ook het idee dat het iets anders was, dan waar de deskundigen naar gezocht hadden. Nadat de stal stralingsvrij was gemaakt, knapten mijn koeien op en ging de melkopbrengst met sprongen omhoog. Het celgetal daalde in minder dan 5 dagen beneden de 250.000. Het resultaat was verbluffend...

Was dit nu alleen het effect van het neutraliseren van de straling? Mijn interesse was in elk geval gewekt. Ik ben me hierin gaan verdiepen en merkte dat ook ik een bepaalde gevoeligheid voor het opsporen van de straling heb en dat er naast wateraders (ondergrondse straling) ook bovengrondse straling is.

 

Ik ontdekte dat koeien die regelmatig door stralingsbanen lopen een lage weerstand krijgen, hetgeen zich vooral uit in een slechte werking van de lever. Hierdoor kan de koe zijn gifstoffen niet kwijt en kunnen er verschillende problemen ontstaan, zoals een hoog celgetal, mastitis problemen, pootproblemen, aan de nageboorte blijven staan, slecht aan de melk komen, etc. Nuchtere kalveren kunnen diaree krijgen.

 

Mijn resultaten waren zo goed dat ik steeds vaker gevraagd werd. Boeren uit het hele land weten me nu te vinden. Niet alleen voor hun zieke koeien en paarden, maar ook steeds vaker voor andere problemen, zoals een te hoog aantal dode pasgeboren biggen, een te laag drachtigheidspercentage, een te hoge temperatuur in de graskuil, schimmelziektes in planten, die zij zelf of met de hulp van de dierenarts niet kunnen verhelpen.